stacje naziemne
Encyklopedia PWN
rakieta (zazwyczaj niekierowana), służąca do pomiarów meteorologicznych;
sztuczny satelita Ziemi, służący do retransmisji sygnałów przesyłanych (za pomocą fal radiowych) z satelitarnych stacji naziemnych.
telekom. obrazy obiektów (powierzchni Ziemi, obiektów atmosferycznych, np. chmur), otrzymywane za pomocą aparatów (kamer) fotograficznych (fotografia lotnicza) oraz skanerów mono- i wielospektralnych (skaner), zainstalowanych na sztucznych satelitach krążących po orbitach przebiegających na wysokości 200–900 km i po orbicie geostacjonarnej na wysokości 35 786 km nad powierzchnią globu ziemskiego.
zespół urządzeń obejmujących stację czołową, wyposażoną w liczne systemy antenowe do odbioru programów naziemnych i satelitarnych, oraz stację centralną, która rozprowadza je za pomocą kabli szerokopasmowych lub światłowodowych do indywidualnych odbiorców.
telewizja, w której sygnały telew. wysyłane ze stacji naziemnych są przez urządzenia satelity telekomunik. retransmitowane w kierunku obsługiwanych przez niego obszarów Ziemi.
